Nabłonek migdałka odgrywa ważną rolę w układzie odpornościowym. Zapewnia dostęp do ukierunkowanej immunomodulacji i jest najbardziej aktywny w okresie formowania się dziecka. Jest on zaangażowany w rozwój komórek T, chociaż potrzeba więcej badań, aby określić tę dokładną funkcję.
Nabłonek migdałków odgrywa kluczową rolę w układzie odpornościowym
Migdałki są grupą tkanek limfoidalnych zlokalizowanych przy wejściu do układu oddechowego i pokarmowego. Odgrywają kluczową rolę w układzie odpornościowym i stanowią pierwszą linię obrony przed patogenami. Istnieją dwa rodzaje migdałków: podniebienny i migdałkowy. Każdy typ zawiera inny rodzaj tkanki limfoidalnej.
Migdałki pełnią wiele funkcji. Jako pierwsza linia obrony przed patogenami układu oddechowego, migdałki posiadają wyspecjalizowane komórki M, które wychwytują antygeny. Następnie prezentują te antygeny komórkom B i T, które migrują do centrów germinalnych w migdałkach, aby zainicjować adaptacyjną odpowiedź immunologiczną.
Zapewnia dostęp do ukierunkowanej immunomodulacji
Nabłonek migdałka zapewnia dostęp do ukierunkowanej immunomodulacji na kilka sposobów. Po pierwsze, znajdujące się tam komórki macierzyste mają wysoki potencjał w zakresie chorób i naprawy tkanek. Ponadto, komórki macierzyste są w stanie regulować odpowiedź immunologiczną i stan zapalny. Mogą one wzmacniać lub tłumić odpowiedź, w zależności od ich mikrośrodowiska. Mikrośrodowisko to charakteryzuje się obecnością pierwotnych i wtórnych tkanek limfoidalnych. Ponadto migdałki stale napotykają antygeny, napędzając w ten sposób skuteczną odpowiedź immunologiczną.
Ponadto w nabłonku migdałka znajdują się komórki CTLA-4(+), które kolokalizują z CD8 w limfocytach. Komórki te znajdują się w rejonie podstawnym migdałka oraz w warstwach powierzchniowych. Komórki te współlokalizują również z komórkami CD14+ w węźle chłonnym migdałka.
Znajduje się on w pobliżu górnej części migdałka
Migdałki są niewielkimi masami tkanki limfatycznej, które znajdują się w tylnej części gardła i w ścianie gardła. Mają owalny kształt, wystają z każdej strony gardła jamy ustnej. Posiadają liczne dołki, w których zbierają się zanieczyszczenia. Jeśli doły te ulegną zapaleniu, może dojść do ich zakażenia.
Nabłonek migdałka jest częścią struktury migdałka, która jest wystawiona na działanie środowiska zewnętrznego. Oznacza to, że migdałki często potrzebują więcej krwi niż normalnie. Dodatkowo migdałki zawierają komórki M, czyli wyspecjalizowane komórki wychwytujące antygeny powierzchniowe, które umożliwiają wychwytywanie antygenów wytwarzanych przez obce patogeny. Gdy komórki te wychwytują te antygeny, przekazują tę informację do innych części ciała, gdzie inicjują kaskadę immunologiczną.
Najbardziej aktywny immunologicznie jest w wieku 4-10 lat
Nabłonek migdałka jest w tym wieku najbardziej odporny i stanowi pierwszą linię obrony przed obcymi patogenami. U małych dzieci zawiera on tkankę limfoidalną, która może regulować odpowiedź immunologiczną na swoje środowisko wewnętrzne. U dorosłych tkanka limfoidalna ulega degeneracji, więc migdałki stają się mniej funkcjonalne i są podatne na zakażenia.
Nabłonek migdałka zawiera cztery warstwy komórek. Pierwotne pęcherzyki w migdałkach ludzkich są obecne już w 16 tygodniu ciąży i są podobne do płatów Peyera w tkance limfoidalnej związanej z jelitami (GALT). Te GCs są pierwszym etapem aktywacji komórek B przez egzogenne antygeny, a terminalne różnicowanie efektorowych komórek B obserwuje się w 2 tygodniu postnatalnie.
Jest kolumnowy
Nabłonek migdałka ma kształt kolumnowy. Powierzchnie boczne pokryte są tkanką limfoidalną, natomiast powierzchnia przyśrodkowa skierowana jest do gardła. Wyścielony jest nabłonkiem kolumnowym, nierogowaciejącym, o budowie kolumnowej, z wielobocznymi komórkami powierzchownymi i rurkowatymi długimi inaginacjami. Występują również krypty migdałkowe, które są małymi porami w powierzchni migdałka. Migdałek jest również wyścielony kryptami wtórnymi, które są naciekane komórkami limfoidalnymi.
Migdałki okołomigdałkowe mają wygląd kolumnowy, natomiast migdałek gardłowy jest pojedynczą, przyśrodkową masą z dwunastoma do piętnastu płytkimi inaginacjami w postaci krypt. Migdałek zawiera również bursę gardłową, ślepy worek śluzowy. Jest on wyścielony kolumnowym, pseudostratyfikowanym nabłonkiem.
Jest on ciliated
Nabłonek migdałka jest ciliated i posiada różne typy komórek. Struktura ta jest typowa dla migdałków, które znajdują się w tylnej ścianie gardła. Komórki rzęskowe w migdałkach można rozpoznać na SEM migdałków. Komórki ciliated można podzielić na dwa typy: pierwotne komórki limfoidalne i zagregowane komórki limfoidalne.
Nabłonek migdałków jest glejowy i ma zróżnicowany kształt. Niektóre wyspy nabłonka płaskiego mogą przerywać komórki rzęskowe. Nabłonek jest często naciekany limfocytami i zawiera mikrofałdy oraz inwazje. Blaszka właściwa (lamina propria) migdałków jest prawie całkowicie wypełniona tkanką limforeceptorową.
Jest to wyspecjalizowana tkanka limfoepitelialna
Nabłonek migdałków składa się z wyspecjalizowanej tkanki limfoepitelialnej, którą można podzielić na dwa odrębne typy. Wyróżnia się strefę podnabłonkową i GC, a także obszary międzyzrazikowe. Strefa podnabłonkowa charakteryzuje się mieszanym wyglądem, z komórkami chB6+ i IgM+. Komórki te otoczone są błoną plazmatyczną i zawierają małe pęcherzyki cytoplazmatyczne.
Torbiele limfoepitelialne wewnątrzustne są rzadkie i zwykle tworzą się w dnie jamy ustnej. Opisano tylko kilka przypadków w obrębie migdałka podniebiennego. W prezentowanym przypadku u 37-letniej kobiety z częstym zapaleniem migdałków rozpoznano żółtawą masę na migdałku podniebiennym. W trakcie dalszych badań stwierdzono, że jest to torbiel limfoepitelialna. Rozpoznanie zostało potwierdzone badaniem histopatologicznym. Przypadek ten jest rzadki i często pomijany przez lekarzy.
Podobne tematy